TouchMaster 4: Connect
Al heel wat games hebben hun weg gevonden naar de Nintendo DS en al zijn varianten. De DS bracht ons niet alleen de combinatie van twee verschillende schermen, maar ook touch screen wat een nieuwe ervaring geeft aan games. Sinds zijn bestaan hebben ook meer en meer topgames hun weg gevonden naar de populaire handheld, maar ook de casual games kwamen zeker nog aan bod. Komt de nostalgie niet snel bovendrijven bij de gedachte aan Pong, Tetris, Bejeweled enzovoort? Daar speelde Double Tap Games op in bij de ontwikkeling van de TouchMaster-franchise en kennelijk met succes.
Copy, copy, copy… Paste?
Na de eerste drie TouchMasters volgt hier TouchMaster 4: Connect. Ook deze versie is een bundeling van een twingtigtal casual games. Veel nieuws is er niet aan, maar de gekende casuals behouden hun charme. Wel lijkt het duidelijk dat deze reeks niet onuitputtelijk is. Ergens moet toch wel een grens getrokken worden. Niet alleen de bundeling van casual games blijft hetzelfde, ook de mogelijkheid om je scores te uploaden blijft aanwezig. Enige bijzonderheid bij TouchMaster 4 is wel de link met Facebook en Twitter. Met de komst van de populaire netwerksites is het een slimme zet om hierin mee te gaan.
TouchMaster 4: Connect bevat twintig minigames onderverdeeld in vier groepen. Zo zijn er kaartspelletjes, puzzels, actiespelletjes en zelfs avontuurspelletjes. De genres zorgen voor wat meer structuur in de games, maar heel veel verschil is er niet te vinden. Dat je met je stick moet ‘weglopen’ van grote sneeuwmannen of met je stick balletjes moet ontwijken, is nogal gelijkend. De kaartgames en puzzels vertonen ook veel verband, al doe je het ene met kaarten en het andere met biljartballen of blokjes. De spelletjes lijken dus erg veel op elkaar, wat ons doet denken dat de ontwikkelaars toch iets meer naar andere games hadden moeten zoeken. De fans van Bejeweled zullen misschien wel blij zijn met vier of vijf verdacht gelijkende games - bijvoorbeeld Coconut, de hawaïaanse versie; Cattledrive, een variant waarbij je vijf naburige blokjes moet aanduiden die op zijn minst een ‘pokerslag’ bevatten; DraggleDrop enzovoort. - is overdaad ook wel van het goede teveel. Ook het optellen van blokjes om het juiste nummer te bekomen, blijkt populair onder de minigames en het ontwijken van vijanden in één of andere vorm zien we verschijnen in meerdere minigames.
Origineel zijn de games dus niet. Zo is het gemakkelijk te voorspellen welke kaartgames er aan bod komen. Solitaire en hartenjagen kwamen bijvoorbeeld reeds voor in de vorige versies. Daardoor is het maar al te logisch dat ook Spider Solitaire niet lang op zich laat wachten en deze is dus wel degelijk terug te vinden bij de kaartspellen. Het ene spel is wel leuker dan het andere, maar hetgeen ze allemaal gemeen hebben, is een korte speeltijd. Het ene spel duurt nog geen halve minuut, omdat je door speelt en het andere heeft een tijdslimiet. Zo blijft de uitdaging er wat inzitten, maar ergens neemt het de fun wel weg.
De spelregels mogen in elk geval trouwens wel duidelijker verwoord worden. Alles is sowieso geschreven in het Engels wat de duidelijkheid toch vermindert, maar de verwoording en onduidelijke prentjes maken het toch moeilijker om de minigame te begrijpen voor je deftig kan starten. De lage punten – om niet 'geen punten' te zeggen – bij de eerste keer dat je een spel test, zorgen wel voor het nodige gevloek. Na de beginfrustraties zal het spel je wel snel in ban hebben.
Verslaving: De oorzaak van en oplossing voor alle problemen in je leven
De gemiddelde gamer zal de nieuwe Touchmaster eerder in vraag stellen , als hij of zij zich ondertussen al niet verveelt bij het zien van de verschillende minigames. Maar net als wanneer je je oude LEGO-doos terugvindt, zal je snel terug je 9-jarige zelf worden en je uren amuseren met de eenvoudige games. Je kent de meeste minigames al en zelfs als je ze nog niet kent, zal je snel vijf, zes of zeven keer hetzelfde leveltje spelen om toch maar die ene trophy te hebben of toch maar de hoogste score te verbeteren.
Je kan bijvoorbeeld meerdere profielen aanmaken voor familie of vrienden, zodat je tijdens het spelen van de singleplayer extra motivatie krijgt bij het zien van de huidige ranking. Geef toe, wie wil er nu verliezen van zijn oma? Om er nog een schepje bovenop te doen, wordt van iedereen die het record breekt een foto gevraagd. Deze foto zal bij het spel linksboven zichtbaar zijn en dus de zwakheid van andere spelers er nog eens goed inwrijven. Het spel zou ook niet veel succes hebben, als mensen niet zo competitief waren. "We zullen kost wat kost de beste, de eerste en de snelste zijn" zit er bij velen ingebakken. De Facebook- en twitterlink versterken de competitiegeest nog meer. Met vijf puntjes kan je niet stoefen, dus zal je je best moeten doen voor hoge scores.
Daarnaast zijn er per spel een tiental trophies te verdienen. Nog een extra reden om te blijven proberen dus. Zo heb je de standaard Master Challenge met zijn x aantal vereiste punten, de Marathon en vele andere uitdagingen. Ieder spel heeft naast die standaard trophies ook specifieke uitdagingen, zoals de underarchiever. Ideaal voor iedereen die maar al te graag bewust zijn best niet doet of gewoon niet sterk genoeg is bij de moeilijkere games van TouchMaster.
Naast deze competitie blijft het spel gewoon een heel leuke bezigheid, zeker bij de saaie busritten of bij het tegenwoordig veel te laat komend openbaar vervoer of bij lessen waarin de docent toch maar weeral over zijn frustraties en zijn hele levensverhaal begint. Nu hoop je zelfs op deze momenten om toch nog eventjes links of rechts een nieuw record na te streven. Een interessantere toepassing is misschien de vervanging van de boekjes in het kleinste kamertje. Zo blijft de familiecompetitie gaande en kan je vriendin zich nog meer ergeren aan de uren die je daar spendeert.
- Verslavend door competitiemogelijkheid
- Niet origineel
- Dezelfde games
- Korte speeltijd